De tijd als bondgenoot

Vanaf vandaag bereiden de Rode Duivels het EK verder voor in hun basiskamp in Bordeaux. In het Golf du Médoc Resort is alles aanwezig wat profspelers nodig hebben om in alle rust naar een tornooi toe te leven. Hopelijk werkt de groene omgeving ook inspirerend voor de bondscoach en zijn ploeg, want dat is wat de delegatie deze week zeker nodig heeft.

Bijna drie weken is de groep nu bij elkaar, maar hetgeen getoond werd in de drie oefenwedstrijden tegen Zwitserland, Finland en Noorwegen geeft geen blijk van progressie. De ploeg heeft het nog altijd moeilijk met een tegenstander te ontwrichten die laag terugzakt, een tactiek die nochtans op de EK-eindronde vaak gebruikt zal worden tegen de Rode Duivels. Al kan er wel altijd gerekend worden op een klasseflits van spelers als Kevin De Bruyne of Eden Hazard.

Wat echter plotseling de bondscoach grotere kopzorgen bezorgt is de verdediging. Nochtans vier jaar lang het paradepaardje waarmee Wilmots kon uitpakken. Zowel in de kwalificatiecampagne voor het WK in Brazilië als die voor het huidige EK slikte de Belgische defensie amper doelpunten. Maar tijdens de voorbije oefeninterlands zorgde haast elke aanval van de tegenstander voor een collectieve paniekaanval achteraan. En leidde dat ook niet zelden tot een doelpunt. Als die defensieve instabiliteit reeds tegen het nummer 15 (Zwitserland), 51 (Noorwegen) en 67 (Finland) als pijnpunt boven water komt, hoe zal het dan uitdraaien wanneer het echt om de knikkers gaat tegen sterkere ploegen?

Veel opties achterin heeft Wilmots niet. Met de blessures van Kompany en Lombaerts is er een pak ervaring weggevallen en Vermaelen is momenteel noodgedwongen meer met zichzelf bezig dan dat hij in staat is een defensie te sturen. Daarom is het des te opmerkelijker dat de bondscoach pas tot in de laatste oefenwedstrijd heeft gewacht om de kaart te trekken van het duo Alderweireld-Vertonghen centraal achteraan. Zij zijn het gewoon in de Premier League naast elkaar te spelen bij Tottenham Hotspur en deden dat vroeger ook bij Ajax. Bij de nationale ploeg posteerde Wilmots Aldeweireld en Vertonghen evenwel steeds op de flanken, waardoor je plots met een groot vraagteken aan het EK moet beginnen.

Vooral aan de coaching binnen de ploeg zal nog veel gewerkt moeten worden, want het verdedigend compartiment is niet alleen de verantwoordelijkheid van de defensie, maar van het ganse elftal. Als de flankspelers hun tegenstander bij balverlies niet uit het oog verliezen – wat iemand als Eden Hazard al eens durft te doen – nemen ze achteraan reeds veel druk weg. Mits goede afspraken bied je zo al voor een groot stuk een oplossing voor de soms wankele verdediging.

De tijd kan echter ook een bondgenoot zijn voor de Rode Duivels. De eerste achtste finale staat pas op 25 juni op het programma. De logica respecterend dat de Duivels niet al te veel problemen zullen hebben met Ierland en Zweden start dan pas het tornooi voor de Belgen. Er rest de ploeg dus nog net geen drie weken om alles op punt te zetten. Geen onhaalbare deadline.

Waarom we het uitvallen van Vincent Kompany niet moeten dramatiseren

Wat vorige woensdagavond reeds duidelijk leek, werd afgelopen weekend bevestigd: Vincent Kompany zal op EURO 2016 geen seconde in actie komen. Een nieuwe blessure – zijn vijfde dit seizoen reeds – verplicht de verdediger vier maanden aan de kant te staan.

Het uitvallen van Kompany is in de eerste plaats zeer slecht nieuws voor de speler zelf. Het feit dat de blessures elkaar in een hels tempo opvolgen is een teken aan de wand dat er iets serieus mis is. Wat er ongetwijfeld ook mentaal op zal inhakken. Kompany heeft het imago qua karakter niet uit zijn lood te kunnen geslagen worden, maar is ook maar een mens met twijfels en zorgen. Zijn leeftijd speelt hem wat dat betreft niet in de kaart. Op 10 april vierde de in Manchester residerende Brusselaar zijn dertigste verjaardag. Net dan is de gemiddelde voetballer op de top van zijn kunnen. Het EK in Frankrijk moest het hoogtepunt worden in de carrière van Kompany als aanvoerder van de Rode Duivels. Nu moet hij dat in het beste geval twee jaar uitstellen, wanneer de volgende WK-eindronde in Rusland wordt afgewerkt. Een eeuwigheid in topsport.

Een fitte Kompany heeft altijd een basisplaats in de nationale ploeg, maar wanneer het gaat over de ambities van de Rode Duivels moeten we geen moord en brand schreeuwen, nu de aanvoerder de wedstrijden in Frankrijk vanuit de tribune zal moeten volgen. Geen enkele individuele speler kan een ploeg op zichzelf Europees kampioen maken. Ook Kompany niet dus. Achteraan in de nationale ploeg beschikt niemand over het aura van King Kompany, maar is er wel voldoende talent, ervaring en branie aanwezig. Toby Alderweireld behoort tot de beste verdedigers van de Premier League en werd onlangs nog aan de andere kant van Het Kanaal in het elftal van het jaar gestemd en op Jan Vertonghen (80 selecties) en Nicolas Lombaerts (64 selecties) kan je ook een huis bouwen. Zij kunnen jong talent als Jason Denayer, Björn Engels en Jordan Lukaku ook prima aansturen.

De rol van Vincent Kompany als aanvoerder binnen de nationale ploeg moeten we immers ook niet overdrijven, een rol die trouwens in het verleden door zijn teamgenoten zelf in twijfel werd getrokken. Nagenoeg alle Rode Duivels spelen elk weekend in de beste competities van Europa op het hoogste niveau. Hen krijg je niet zo snel meer van de wijs en ze beschikken ook niet over minder ervaring dan Kompany. Marc Wilmots moet dus niet in een paniekerige kramp schieten. Vanaf 19 mei heeft hij met stages en oefeninterlands tegen Zwitserland, Finland en Noorwegen voldoende tijd om de eerste groepsmatch tegen Italië op 13 juni in Lyon voor te bereiden.

 

Vier redenen waarom de Rode Duivels de WK-revelatie kunnen worden

Zonder vertraging komen de Rode Duivels vannacht aan in hun WK-basiskamp in São Paulo. Bijna twee jaar na hun eerste kwalificatiematch in en tegen Wales staan Kompany en co te popelen om volgende week tegen Algerije hun eerste groepswedstrijd af te werken. Vier redenen waarom de troepen van Marc Wilmots het potentieel bezitten om de tornooirevelatie te worden.

Degelijke voorbereiding

Na een lang en zwaar seizoen begonnen de Rode Duivels half mei aan hun voorbereiding op het WK. Of het nu in Brussel, Genk, Stockholm of Westkapelle was, er werd overal pittig getraind. De intensieve arbeid had echter geen invloed op de resultaten in de vriendschappelijke wedstrijden die tussenin gepland waren. Akkoord, met Luxemburg en Tunesië had de KBVB bescheiden sparringpartners uitgenodigd en de Zweedse bondscoach Erik Hamrén stelde ook slechts een B-elftal op, maar na vier wedstrijden zonder zege konden de Duivels eindelijk nog eens juichen. In 270 minuten voetbal kwamen de Belgen nauwelijks in de problemen, zonder zelf helemaal voluit te moeten gaan. Dat geeft de burger moed. Zeker als die burger Romelu Lukaku heet en merkt dat hij niet veel nodig heeft om te scoren. En ook spelers die tijdens het seizoen bij hun club vaker op de bank zaten dan hen lief was zoals Toby Alderweireld toonden aan dat ze geen hinder zullen ondervinden van een gebrek aan wedstrijdritme. Alleen Eden Hazard gaf een lusteloze indruk in een groep die voor de rest gedomineerd wordt door rust, maar zoals het goudhaantje zelf eens liet ontvallen is hij “un homme de match”. Wie zijn wij om daar aan te twijfelen?

Strubbelingen bij tegenstanders
Hoe vlot de voorbereiding bij de Belgen tot nu toe is verlopen, zo woelig lijkt het er aan toe te gaan bij de tegenstanders uit de groepsfase. Rusland kon in de vriendschappelijke interlands tegen nochtans niet de sterkste ploegen – Slovakije, Noorwegen en Marokko – niet overtuigen en zag met Roman Shirokov een sleutelspeler geblesseerd uitvallen. Zuid-Korea op zijn beurt kwalificeerde zich slechts met de hakken over de sloot voor de WK-eindronde en liet in de afgelopen maanden niet zien dat dat alleen aan pech te wijten was. De enige twee voorbereidingswedstrijden gingen verloren. Gisteren incasseerden de Koreanen nog een zware 0-4 tegen Ghana. De opponent van de Belgen in de openingsmatch Algerije deed het in aanloop naar Brazilië dan weer iets beter, maar dat evenwicht is zeer precair. Zo fanatiek als de fans van de woestijnvossen kunnen zijn – zes uur voor de beslissende barragewedstrijd tegen Burkina Faso zat het stadion in Blida al afgeladen vol – zo snel keren ze zich bij mindere prestaties tegen hun team. Daarnaast kwam de Algerijnse pers tijdens het trainingskamp al eens in opstand omwille van de moeilijke werkomstandigheden en bekritiseerde bondscoach Vahid Halilhodzic publiekelijk de beperkte trainingsarbeid van zijn spelers. Faut le faire.

Blessurevrije kern
Het afgelopen seizoen was op fysiek vlak uitputtend en dat valt te merken aan de vele afzeggingen voor het WK omwille van blessures. Franck Ribéry, Radamel Falcao, Marco Reus, de namen van spelers die het vierjaarlijkse kampioenschap vanuit de zetel zullen moeten volgen is best indrukwekkend. De ploeg die met deze pechvogels zou opgesteld kunnen worden, zou niet misstaan op de eindronde. Bovendien zijn andere toppers zoals Diego Costa en Cristiano Ronaldo ook niet helemaal honderd procent fit. De Belgen blijven voorlopig gespaard van veel onheil. Christian Benteke was weliswaar al langer out en invallersdoelman Koen Casteels geraakt ook niet tijdig fit, maar al bij al is dat een beperkte tol. Hoe jammer dat ook voor beide spelers is. Hout vasthouden dat het daar bij blijft.

Twaalfde man als steun
Dat de Rode Duivels een enorme menigte op de been kunnen brengen, was al een tijdje bekend. Elke thuiswedstrijd in de kwalificatiereeks voor het WK was in een mum van tijd uitverkocht en voor de verplaatsingen kon de nationale ploeg ook rekenen op een stevige aanhang. Het WK heeft die Duivelkoorts alleen maar doen toenemen. De oefensessies tijdens de voorbereiding van de Belgen die toegankelijk waren voor het publiek werden massaal bijgewoond door jong en oud, tv-schermen die nog niet verhuurd zijn op wedstrijddagen van de Duivels – de middenstand regeert immers het land – zijn even zeldzaam geworden als ijsberen in de woestijn en desondanks dat een separatistische partij als N-VA de wind in de zeilen heeft, vallen de tricolore vlaggen in het straatbeeld niet te negeren. Dat dat enthousiasme en de daaruit vloeiende hoge verwachtingen wel eens verlammend zouden kunnen werken op de spelersgroep is onwaarschijnlijk. Als je tijdens het seizoen elke week voor 40.000 fans of meer speelt in de sterkste competities ter wereld ben je al wat gewoon en tijdens de kwalificatiecampagne leek de uitgelaten sfeer rond het team juist een positief effect te hebben op de prestaties. Alle elementen lijken dus aanwezig om er een geslaagd WK van te maken. Dat de openingswedstrijd tegen Algerije op 17 juni er maar snel aankomt.