De Gouden Schoen die iets minder blinkt

Vanavond is het weer zover: de jaarlijkse Gouden Schoen, de trofee voor de beste voetballer op de Belgische velden, wordt uitgereikt. Het beproefde recept van dames in chique jurken (de één al opvallender dan de ander), ‘leuke’ filmpjes en een optreden van een middelmatige muziekact kan dus weer van stal worden gehaald. Hoe vul je anders een tv-show die zichzelf de term ‘gala’ toe-eigent?

Wat meer ongewoonlijk is, is de onzekerheid over wie dit jaar de laureaat wordt. De voorbije jaren was er van spanning vaak geen sprake. Op tv zag je dat de helft van de zaal al in hun gedachten op de receptie aanwezig was. Nu is dit anders. Veel heeft te maken met de stemrondes: één valt in juli na afloop van het vorige voetbalseizoen en één in december na de eerste helft van de huidige competitie. Daartussen ligt een transferperiode, waarin veel clubs met lede ogen moeten toezien hoe hun beste spelers naar andere competities verkassen. Afgelopen zomer was hier geen uitzondering op. Veel kanshebbers op de Gouden Schoen sloegen hun vleugels uit en kozen voor het buitenland.

Standard Luik is al jaren een duiventil waar spelers komen en gaan. Nadat na het einde van het vorige seizoen de grote man en de verantwoordelijke voor het transferbeleid Luciano D’Onofrio uit het bestuur van de club stapte, vertrokken de sterkhouders van de ploeg Axel Witsel, Steven Defour en Mehdi Carcela naar respectievelijk Benfica, Porto en de ploeg waarvan zelfs Jan Becaus moeite heeft om de naam uit te spreken Anzji Machatsjkala. De eerste twee voetballers hebben de Gouden Schoen al eens gewonnen, de laatste nog niet. Alledrie speelden ze echter een degelijk seizoen en waren dus een kanshebber voor de trofee.

Bij Racing Genk vertrok keeper Thibaut Courtois. Dat hij een toptalent is, staat buiten kijf. In de titelmatch tegen Standard hield hij zijn ploeg recht en de rest van de competitie was hij ook vaak outstanding. De Genkse aanvaller Marvin Ogunjimi, die naar het Spaanse Mallorca verhuisde, was evenzeer een naam die door sommigen naar voor werd geschoven als potentiële Gouden Schoen.

Het lijstje is nog niet afgewerkt. Club Brugge liet tijdens de zomer de topschutter van de Jupiler Pro League, de Kroaat Ivan Perisic, naar Dortmund vertrekken. Anderlecht nam op haar beurt afscheid van Romelu Lukaku, die voor u waarschijnlijk geen verdere introductie nodig heeft.

Een speler die maar tijdens één stemronde punten kan verdienen maakt weinig kans om de Gouden Schoen in de wacht te slepen. Ook zal daarom Milan Jovanovic, die tijdens de zomer tekende bij Anderlecht, vanavond niet winnen. Enkel Gilles De Bilde heeft op die manier zijn naam aan de erelijst toegevoegd en we weten allemaal hoe het met hem is afgelopen. Als je met je privé-leven meer in het nieuws komt dan met je sportieve carrière, kan je moeilijk bewierookt worden als een fantastische voetballer. Bovendien zou het niet goed zijn voor de geloofwaardigheid van de Belgische competitie indien er een speler die slechts tijdens één ronde heeft gespeeld, zou winnen.

Welke kandidaten blijven er dan nog over? Een naam die bij de bookmakers hoog aangeschreven staat is die van de Brugse middenvelder Vadis Odjidja. Degelijk en Belgisch, zo hebben we het graag. Zijn ploegmaat Ryan Donk maakt ook een kans, al heeft hij het nadeel dat hij een verdediger is. Op voorhand kom je dan in botsing met de wetten van de kansrekening. In het kamp van Anderlecht zijn ook potentiële Gouden Schoenen. Je hebt bv. de Argentijnse dribbelaar Matias Suarez. Zijn vorig seizoen was redelijk bleek, maar in de heenronde van de huidige competitie lijkt hij eindelijk te zijn ontbolsterd. Zowel in de Jupiler Pro League als Europees scoort hij vlot. Wie het in de tweede ronde ook goed zal doen is zijn ploegmaat Guillaume Gillet. De afgelopen maanden heeft hij al vijftien keer de weg naar de netten gevonden, Europa League meegerekend. Ten slotte is er nog Jelle Vossen. De spits had een belangrijk aandeel in de landstitel van zijn ploeg, maar zakte in de heenronde van dit seizoen een beetje weg, mede door de mindere Genkse prestaties.

Opvallend is dat geen enkele kanshebber op de Gouden Schoen regelmaat in zijn prestaties heeft weten te krijgen. De trofee gaat dus naar degene die de beste flits in huis had. Het goud op de schoen zal vanavond op tv en morgen in de kranten minder fel schitteren. Het is trouwens sowieso niet geheel logisch om een individuele prijs uit te reiken in een teamsport. Gelukkig is er voor de aanwezigen achteraf nog de receptie.

Miserie aan de Schelde

Antwerps burgemeester Patrick Janssens zegt niet vaak intelligente dingen. Vorige week maakte hij in de eindejaarsvragen van het weekblad Humo echter een uitzondering. Bij de vraag wie hij wat toewenste voor het nieuwe jaar, hoopte hij o.a. voor het Antwerpse voetbal meer spektakel op het veld dan in de bestuurskamer. Dat zeggen is een understatement. Zo stil het op de supportersbanken was (als je het uitjouwen door de fans buiten beschouwing laat), zo luidruchtig waren de interne oorlogen bij de bestuursclans van Beerschot en Antwerp.

Bij Beerschot werd het jaar 2011 ingezet met een machtswissel. Jos Verhaegen en zakenpartner René Snelders, die jarenlang de lakens uitdeelden op het Kiel, verkochten hun aandelen aan vastgoedmakelaar Patrick Vanoppen, zodat die 99 procent ervan in zijn bezit kreeg en zo de macht in handen nam. Na de coup van Vanoppen vielen er enkele lijken uit de kast. Niet die van coryfeeën Rik Coppens of Juan Lozano, want volgens betrouwbare bronnen leven die nog. Wel bleek het vorige bestuur een financiële puinhoop te hebben achtergelaten. De spelerslonen raken met moeite uitbetaald en de voetbalbond legde de club zelfs een transferverbod op.

Verhaegen en Snelders de volledige schuld hiervoor in de schoenen schuiven zou oneerlijk en te gemakkelijk zijn. Ze hebben de club immers twee keer van de ondergang gered. Een eerste keer door de fusie met Germinal Ekeren, toen het eens zo grote Beerschot dreigde te degraderen naar de vierde klasse en een tweede keer toen Ajax Amsterdam, die een meerderheidsparticipatie had genomen in de fusieclub Germinal Beerschot Antwerpen, zich terugtrok uit het project (en een flink aantal beloftevolle jeugdspelers zoals Thomas Vermaelen en Jan Vertonghen met zich meenam).

Bovendien is Patrick Vanoppen een omstreden figuur. Hij is aandeelhouder geworden van GBA via de nv Adevra, dat mee werd opgericht door Xavier Painblanc, bij het gerecht bekend wegens fraude. Bovendien is Vanoppen in de eerste plaats een zakenman. Net zoals de nieuwe sterke mannen van Club Brugge en Zulte Waregem, respectievelijk Bart “Uplace” Verhaeghe en Patrick “ik bouw een vip-veranda naast de zijlijn van het veld” Decuyper. Zakenlui willen steeds dat hun investeringen (financiële) resultaten opleveren. Behaalt de club de vooropgestelde doelstellingen niet, dan trekken ze zich terug uit het project. Een duurzaam bestuur is dus niet verzekerd. Vanoppen heeft trouwens nog niet bewezen dat hij de persoon is die de Kielse Ratten nodig hebben. Zijn meest opvallende beleidsdaden tot nu toe waren het veranderen van de naam GBA naar Beerschot AC en het verkleed rondlopen op de Antwerpse Grote Markt als een paarse rat. We zien het Roger Vanden Stock, voorzitter van Anderlecht nog niet doen. En oh ja, indien het u nog zou interesseren: de resultaten op het veld vallen serieus tegen. Vorig seizoen kon de degradatie maar nipt ontlopen worden en nu staat Beerschot in de grijze middenmoot van het klassement.

Intussen stond het leven bij die andere Antwerpse voetbalclub Antwerp ook niet stil. De club zit al enkele jaren vast in het moeras van de tweede klasse en kampt net zoals Beerschot met financiële problemen.Het Antwerpse voetbal begon nog meer op een soap te lijken toen enkele maanden nadat Jos Verhaegen en zijn getrouwen vertrokken waren op het Kiel, ze in de tribunes van de Bosuil, het stadion van Antwerp werden gespot. De geruchten die daarover ontstonden klopten. Verhaegen en Co zorgden voor een broodnodige financiële injectie en kregen de club met stamnummer 1 in handen. Diens schoonzoon Gunther Hofmans werd sportief directeur en meteen werden ambitieuze plannen opgesteld: schulden werden afgelost, de nodige investeringen gedaan en er werd tevens gemikt om binnen de drie jaar naar de hoogste afdeling te promoveren. Sportieve resultaten blijven echter voorlopig uit.

Voorzitter Eddy Wauters, sinds 1969 aan de macht bij Antwerp, lijkt niet te passen in die plannen. In eerste instantie mocht hij blijven zitten op de voorzittersstoel, maar nu lijkt Wauters toch te moeten vertrekken. Op 9 januari komt een buitengewone algemene vergadering van de leden van de vzw Antwerp bijeen om te beslissen over zijn ontslag. Ondervoorzitter Jan Michel is eveneens niet meer zeker van zijn functie. Na de Arabische Lente wordt er dus bij Antwerp ook een grote schoonmaak gehouden.

De relatie tussen beide clubs is er in ieder geval niet op verbeterd. Er ontstond een rel nadat Patrick Vanoppen weigerde om een derby te laten doorgaan tussen Antwerp en Beerschot en ook het stadiondossier zit muurvast. De overheid wil enkel investeren in het project indien de clubs het te bouwen stadion zouden delen en daar knelt precies het schoentje. Vanoppen kwam oorspronkelijk naar het Kiel met de plannen om als vastgoedmakelaar een nieuw stadion te bouwen in de stad zonder ‘aartsvijand’ Antwerp. Sindsdien lijkt hij zijn mening nooit veranderd te hebben. Bovendien is de ploeg uit Deurne-Noord ook niet meer dan een koele minnaar van het dossier dat nu al geruime tijd aansleept.

Het Antwerpse voetbal heeft dus een slecht jaar achter de rug. Wat de toekomst zal brengen, moet nog afgewacht worden. Wat wel zeker is, is dat er in Antwerpen met de haven als bereidwillige financier een voedingsbodem is voor clubs om mee te strijden met de (Belgische) top. De supporters, zowel die van Beerschot als die van Antwerp, zouden het verdienen. Zij bleven de laatste jaren te veel in de kou staan. In afwachting kunnen ze misschien naar de wedstrijden gaan van Berchem Sport, de ploeg die met een straatlengte voorsprong op kop staat van het klassement van vierde klasse B.