Verrassend, dat is het minste wat er gezegd kan worden over de WK-selectie van bondscoach Marc Wilmots. Ten eerste wat betreft het aantal spelers. Vooraf kondigde de Houba de Strooperlaan aan dat er een voorselectie van 26 Duivels zou worden meegedeeld, die na de oefeninterlands verder herleid zou worden tot de vereiste groep van 23. Maar Wilmots koos ervoor meteen zijn definitieve kern mee te delen, met uitzondering van de door een blessure onzekere Koen Casteels, waarvoor Anderlechtdoelman Silvio Proto stand-by staat.
Een slimme zet van het Kampfschwein. Zo wordt er tijdens de voorbereiding – die sowieso al met een vergrootglas gevolgd zal worden in binnen- en buitenland – een heleboel extra gespeculeer in de media vermeden over wie de ongelukkigen zullen zijn die in laatste instantie een ticket richting Brazilië mislopen. En ook voor de spelers is dat voordeel van de duidelijkheid positief. Iedereen die zich moet concentreren op WK, kan dat op deze manier ook zo doen.
Net zo verrassend zijn de namen van sommige geselecteerden. Vooral Divock Origi, het bij het grote publiek onbekende negentienjarig talent dat dit seizoen doorbrak bij het Franse Lille. In mindere mate eveneens Adnan Januzaj. Beiden speelden nog geen minuut voor de nationale ploeg, laat staan dat ze met hun teamgenoten vertrouwd zijn. Ze meteen met de groep meesturen voor een periode van minstens een maand op een groot tornooi waar iedereen op elkaars lip zal leven, kan dus een mogelijk probleem vormen. De kregelige reactie van Kevin Mirallas enkele weken geleden toen bekend werd gemaakt dat Adnan Januzaj zich oproepbaar stelde voor de nationale ploeg, is wat dat betreft een teken aan de wand.
Toch moet er ook begrip zijn voor de keuzes van Marc Wilmots. Om enkele certitudes als Vincent Kompany, Eden Hazard en Thibaut Courtois kan je moeilijk heen als ze fit zijn, maar nog nooit was de concurrentie binnen de nationale ploeg zo groot. Eender welke keuze van de bondscoach zou dus bekritiseerd worden. Zolang de FIFA geen grotere selecties toelaat, bestaat de perfecte WK-kern niet.
Als de strijd om de tickets naar Brazilië zeer groot is, gaan er ook andere factoren een rol spelen. Radja Nainggolan (in opspraak gekomen voor vermeend partnergeweld) en Michy Batshuayi en Maxime Lestienne (een tijd geleden disciplinair geschorst bij de nationale beloften) scoorden los van hun sportieve kwaliteiten geen goede punten naast het veld. En daar is Marc Wilmots zeer gevoelig voor. Wie zich niet schikt naar de opgelegde groepsregels vliegt er onverbiddelijk uit bij hem. Wilmots wil zo weinig mogelijk risico’s nemen en dat kan je hem moeilijk kwalijk nemen.
De bondscoach kijkt ook verder dan zijn neus lang is. Het WK in Brazilië is geen eindpunt voor deze generatie Duivels, maar vers bloed ervaring laten opdoen op een groot internationaal tornooi werpt op lange termijn zeker zijn vruchten af. Dat een ancien als Timmy Simons daarvoor moet wijken is hard, maar volledig conform de wetten van de topsport. Op het hoogste niveau is er weinig plaats voor sentiment, hoe jammer dat ook gevonden kan worden.