Circus Champions League

6 december 2006, de datum zegt u waarschijnlijk niet veel, maar in de coulissen van het Constant Vanden Stockstadion wordt er tot op de dag van vandaag vast vol weemoed naar die Sinterklaasdag teruggeblikt. In de kou kwam toen voor het laatst het Champions Leaguecircus voorbij. AC Milan, Lille en AEK Athene waren toen de hoofdacts. Groots was de show niet. Paars-wit slaagde er geen enkele keer in om de drie punten binnen te halen. Het circus moest dus voortijdig zijn tenten opbreken en sindsdien maakte het steeds een grote bocht rond Brussel. Twee keer een oplawaai tegen Fenerbahçe en Olympique Lyon en ongelukkige uitschakelingen tegen Bate Borisov en Partizan Belgrado stonden de komst in de weg. Dat de Champions League wel zijn weg wist te vinden naar Racing Genk en Standard maakte het des te pijnlijker.

Of er dit jaar aan de Théo Verbeecklaan een vervolg kan worden gebreid aan die decemberavond is na gisteren twijfelachtig. Bij de bekendmaking van de loting voor de laatste voorronde klonk er nochtans niets anders dan optimisme in het Brusselse kamp. Het Cypriotische AEL Limassol  – een ploeg die nog nooit potten had gebroken in Europa – was FC Barcelona niet. Ze moest en zou voor de bijl gaan. Vol zelfvertrouwen reisde Anderlecht af naar het eiland dat eerder als een vakantiebestemming dan als een voetbalparadijs bekend staat.

Van die zelfzekerheid bleek op het veld niet veel meer recht te staan. En ook de verzameling Portugezen en Brazilianen van Limassol bleken een aardig stukje te kunnen voetballen. Vooral in de eerste helft wist een angstig Anderlecht geen antwoord te bieden op het spel van de thuisploeg. Die voetbalde met lef en creëerde kansen, best veel kansen. De Brusselaars mochten nog van geluk spreken dat AEL voor de pauze de netten van Proto maar één keer had doen trillen.

Is de weg naar de Champions League door de nederlaag in Cyprus voor dit jaar weeral onbereikbaar geworden voor paars-wit? Hoegenaamd niet. De korte opflakkering na de rust geeft de burger moed. Anderlecht bewees in die periode zeker zijn voet naast die van de Cypriotische tegenstander te kunnen zetten. Een tegenstander die inderdaad niet FC Barcelona is. Een betere ploeg had de 2-1 zeker verder uitgediept. Nu geeft die score nog perspectief. Eén flits zoals gisteren van het duo Kanu-Mbokani kan volgende week in het Astridpark voldoende zijn voor de kwalificatie.

Misschien is echter de volgende vraag relevanter: is Anderlecht niet verplicht om de groepsfase van het kampioenenbal te bereiken? Al vijf seizoenen is het daar niet meer in geslaagd. Vijf seizoenen die in het moderne voetbal een eeuwigheid zijn. En vijf seizoenen waarin broodnodige inkomsten verloren zijn gegaan. Het vangnet van de Europa League is daarvoor een pleister op een houten been. Ook om de huidige sterkhouders te behouden. Biglia, Kouyaté en co blijven niet in Brussel om het op te nemen tegen pakweg Hapoel Tel Aviv of Levante. Ze willen optreden in Circus Champions League. Aan hen om te bewijzen volgende week dinsdag dat ze dat niveau waard zijn.