Standard Luik zal altijd wel een club blijven die op een vulkaan speelt, maar de laatste weken lijkt de rust teruggekeerd aan de oevers van de Maas. Dat mag wel, na de beschamende vertoning op en rond het veld tijdens en na de wedstrijd tegen Zulte Waregem. Enkele heethoofden overstemden toen de protesten van de Standardfans die het beleid van Roland Duchâtelet beu zijn. Doodzonde, want de kritische geluiden op de tribunes van Sclessin snijden hout.
Dat de club zich nu in rustiger vaarwater bevindt, mag voor een groot deel worden toegeschreven aan coach Ivan Vukomanovic. De Serviër stond tot vorige maand nog nooit aan het hoofd van een profploeg, maar bleek een uitstekende vervanger voor de ontslagen Guy Luzon. In zowat alles lijkt hij de tegenpool van de Israëliër.
Luzon zullen we ons vooral herinneren als de trainer die het ideale uithangbord was voor de verkoop van rilatine. Niemand liet zich zo hard opmerken langs de zijlijn als de wild gesticulerende coach die er nochtans prat op ging nooit meer dan tien minuten aandacht te besteden aan de doorlichting van de tegenstander. Op het einde was het haast een gimmick geworden, waardoor de spelersgroep ook geen vertrouwen meer in Luzon had.
Vukomanovic daarentegen is haast de dalai lama van de Belgische eerste klasse. Niemand straalt zoveel rust uit als de kersverse Standardcoach die in tegenstelling tot Luzon ook een betere communicator is aangezien hij zeven talen spreekt en geen beroep moet doen op een tolk. Die rust zien we ook gereflecteerd op het veld. Vukomanovic lijkt wat dat betreft de mosterd te zijn gaan halen bij Besnik Hasi die vorig seizoen overnam bij Anderlecht toen John van den Brom aan de deur werd gezet. Net zoals Hasi in de play-offs vorig seizoen vertrekt de Serviër vanuit een stevige organisatie en dat werpt zijn vruchten af. Naast de twaalf op twaalf kregen de Rouches sinds de trainerswissel ook geen enkel doelpunt meer te slikken in de competitie.
Het debuut van Vukomanovic verdient dus zeker een grote onderscheiding, maar een garantie op succes is het niet. De spelersgroep die hij onder zijn hoede heeft is dezelfde waarmee Luzon het moest stellen. Een spelersgroep die in vergelijking met vorig jaar heel wat aan kwaliteit heeft moeten inboeten. De flitsen van Batshuayi, Vainqueur en Ezekiel waarop zijn voorganger voor een groot stuk teerde, zijn er niet meer om Vukomanovic uit de nood te helpen indien op een bepaald moment de ploeg in een dip verzeild geraakt.
Bovendien mag Standard misschien tot op zes punten van leider Anderlecht genaderd zijn, meer dan een tussentijds rapport is het niet. In maart – na de wintertransferperiode waarin sterkhouder Mpoku misschien de deur van Sclessin achter zich toegooit en de concurrentie zich nog kan versterken- start er met play-off I een gans nieuwe competitie. De belangen en bijhorende nervositeit zullen op dat moment enkel maar exponentieel de hoogte inschieten. Niemand kan zich dan nog permitteren met de handrem op te spelen. Dat pas wordt het echte examen voor Vukomanovic.
De staat van het voetbal 